Xmas....φτώχια και φιλότιμο

Τούτες οι γιορτές τζυλούν τζιαί εν τζυλούν....

Εκέρδισα στα χαρτία.

Έφαα τζιαι έσπασα με την δικαιολογία ότι είναι γιορτές.

Είδα κάμποσο συγγενολόι...ούλλοι τους εν μια χαρά όπως τους άφησα.... Πιλέ μου ούτε ένα σκάνδαλο να έχει λλίον αξιον... Ας πούμεν να έκαμε κανένας γκόμενο/γκόμενα και να τον έπιασε στα πράσα το έταιρο ήμισυ και να τον/την έσπασε στο ξύλο.... (αλά Αριστοτέλους), τίποτε... όλοι τους μια ξενέρα.....

Ο πρόεδρος μας έκατσε φρόνιμα (για τα δικά μας δεδομένα, μεν με παρεξηγάτε).... Εν ανατίναξε τίποτε... Μόνο την υπομονή μας να τον θωρούμε και να τον ακούμε.... Αντέχουμε ακόμα....

Ήπια κάμποσο ποτό.... Εξεχάστηκα! Έφυγε η επίδραση του ποτού, εξαναθυμήθηκα.....

Είδα Μενεγάκη και θυμήθηκα άλλες εποχές....

Απόρησα γιατί τρώμε μελομακάρουνα και κουραπιέδες μόνο τα Χριστούγεννα....
Εθυμήθηκα ότι τους πιο ωραίους κουραπιέδες κάμνει τους η πεθερά της αδερφής μου.... και οτι η μάμα μου εν κουτσία του μαιρέματος. Μάμι μου μεν το ψάχνεις, έχει τόσα χρόνια, πάντα αποτυχία... Το μελομακάρουνο σου έσπασε μου το δόντι....άστα θα τα πάρω στη δουλεία....(ασε θα αφιερώσω ένα ποστ με συνταγές της μαμις, όπως για παράδειγμα ρύζι πασμάτι με κιμά, all mixed together στην κατσαρόλα από την αρχή...... Όχι, όχι, πίστεψετε με, ακούεται καλύτερο από ότι ήταν....και που να το εθώρες!)

Έστω, θα γυρισεί και ο χρόνος.... Επιφυλάσομαι για ένα ποστ για τα μπεστ εντ γουάρστ του 2011!

Καλή χρονιά!

Σι γου ολ σουν!

Λαβ
Bonnie
x x x

Η απορία της Bonnies

Eχάθηκα ρε Clyde τί να κάμω..... σαν να τσε ενι ξέρεις που είμαι μπλεμένη...νευριάζεις τσίολας
τέλοσπαντον αφού με επεθύμησες θα μοιραστώ μαζί σου και με τους(η) δεκάδες(α) αναγνωστών μας την απορία που έχω αυτή τη βδομάδα...
Γιατι ακούμε που τα αύτια και όχι που την μούτη? σκέφτου... είσσιε να βάλουμε τα χετφοουνς μες τα ρουφούνια αντί μες στα αυτιά... μάλλον με το σκεφτείς πίκτιαρ ιτ!!

Για να βοηθήσω σι μπιλόου...

λαβ
Bonnie 

ΝΕΥΡΑ...

Νευριάζω πολλά:

1. Όταν είμαι σε πάροδο, τα φώτα είναι κόκκινα και η μαννή/μαννός μπροστά αντί να με αφήσει να βγω, μου κλείνει το δρόμο τζιαι κάμνει τζιαι πουπάνω ότι δεν με θωρεί.
2. Όταν μπαίνω στην τράπεζα και την ώρα που πάω να σταθώ στην ουρά βουρά ο πουπίσω μου, και έρχεται και στέκεται μπροστά μου.
3. Όταν μπαίνω σε ένα κατάστημα, τζιαι ο ο πωλητής/πωλήτρια πελλανίσκει τα αυτία μου, τζιαι δεν με αφήννει να δω αυτά που θέλω με την ησυχία μου.
4. Όταν είμαι ουρά στη ψησταρία/φούρνο, τζιαι λυσσιώ να πιάσω κάτι συγκεκριμένο τζιαι ο μπροστά μου πιάννει την τελευταία μερίδα.
5. Όταν ούλλη τη μέρα στη δουλειά ο μάστρος μου δε με γυρεύκει τζιαι θυμάται με ακριβώς το δευτερόλεπτο που πάω να καπνίσω.
6. Όταν είμαι στο σινεμά τζιαι τα κτηνά πίσω μου, εν βάλλουν γλώσσα στο στόμα τους.
7. Όταν είμαι στα πρόθυρα να σπάσω που το κατούρημα, η τουαλέττα στο γραφείο να είναι κρατημένη τζιαι να με πιάννει τζιαι κουβέντα η σέκρεταρυ πουπάνω.
8. Όταν παραγγέλλω τη Χ μπύρα και όταν ζητήσω και δεύτερη να μου λαλούν "σόρρυ, εν έχουμε άλλην"  Πέ μου το που την αρχή ρε τράουλλε.
9. Όταν γνωρίζεις κάποιον πρώτη φορά τζιαι να σε ρωτά "Αν επιτρέπεται, τι μισθό παίρνεις?"
10. Όταν ο όποιοσδήποτε με ρωτά "Αν επιτρέπεται, τι μισθό παίρνεις", "Αν επιτρέπεται πόσα αγόρασες το σπίτι/αυτοκίνητό σου", τζιαι γενικά οποιαδήποτε ερώτηση ξεκινά με "Αν επιτρέπεται πόσα .......??"
11. Όταν βγαίνω έξω με παρέα για να διασκεδάσω τζιαι οι μισοί κάθουνται τζιαι κλαίουνται για μαλακίες αντί να διασκεδάζουν.
12. Όταν καρτερώ επείγον τηλεφώνημα, τζιαι καρτερώ, τζιαι καρτερώ, τζιαι καρτερώ τζιαι την ώρα που πάω να κατουρήσω ακούω το τηλέφωνο να παίζει.
13.  Όταν γνωρίζω πρώτη φορά κάποιον τζιαι ούλλην την ώρα πρήζει με για τζείνον (τι νηπιαγωγείο/δημοτικό/λύκειο/πανεπιστήμιο πήγε), για ιστορίες του στρατού, για τη δουλειά του, για τη γέναίκαν του για το σπίτι του και μπλα και μπλα και μπλα....  Ε, κανεί ρε φίλε.
14. Όταν στη δουλειά κάνουμε κάτι "ομαδικά" και μετά ακούω το συνάδελφο να λέει του μάστρου: "ΕΓΩ έκανα αυτό, ΕΓΩ έκανα εκείνο, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ" τζιαι στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά να ακούω "ΔΕΝ είμαι εγώ...".  Έλα, ξαναζήτα μου βοήθεια τζιαι θα δεις τι σε περιμένει....
15. Όταν κάποιος επειδή δεν ξέρει κάτι, το κατακρίνει για να μη φανεί η άγνοιά του
16. Να είμαι σε ανσασέρ, με ακόμα 5 πλάσματα, εγώ να πηγαίνω στον έκτο όροφο και οι υπόλοιποι ο καθένας σε άλλο όροφο, και να πρέπει να σταματώ από όροφο σε όροφο τζιαι να κάμνω 10 λεπτά για να φτάσω εκεί που θέλω.
17. Στο ανσασέρ κάποιος να θέλει να πάει πάνω, να πατά το κουμπί για κάτω και να του φταίεις μετά.
18. Να μπαίνω στο ανσασερ με άλλον, να πηγαίνουμε και οι δυο στον 6 τζιαι μόλις κλείσει η πόρτα ο άλλος να κλάνει............#$^*&(Π){*)&^*%Ε$^%^Ι&Ο*()

Νευριάζουν με τζιαι άλλα πράματα, πάρα πολλά, αλλά λόγω των ημερών θα σταματήσω προς το παρόν εδώ.

P.S. NΕΥΡΙΑΖΩ ΠΟΛΛΑ ΤΖΙΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΝΝΙΕ ΠΟΥ ΕΣΣΙΕΙ ΤΟΣΟΝ ΤΖΙΑΙΡΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ...

Clyde

..........!!!!!!!!! WTF !

!$%^^&*()*&^%#$%^&$#%%^&*()^&*()???????????????????????

Δεν έχει έτσι πράμα.  Σήμερα άκουσα το πιο απίστευτο, and honestly beat this if you can.

Φώναξε σήμερα ο μάστρος του ένα φίλο μου και του έκανε πρόταση να τους δουλεύει έξτρα 10 ώρες τη βδομάδα, ΔΩΡΕΑΝ !#$%^&*()*&^%&*()^*&()

Ο φίλος μου "εζάβωσε".  Δεν ήξερε πως να του απαντήσει....

Πάντως η αλήθεια είναι ότι όλοι μας εάν είχαμε δέκα έξτρα ώρες την εβδομάδα, το κρυφό όνειρό μας είναι να τις αφιερώνουμε στο μάστρο μας.  Δεν αντέχουμε να είμαστε μακρυά από αυτόν και τις τρίσσιες που πετάσσονται από τα αυτία του. 

Εγώ απλά εύχομαι στον πανέξυπνο και φιλάνθρωπο μάστρο του και "εις ανώτερα"!!!!

Clyde

Π.Κ.Ε. (Προ Κινητού Εποχή)!

Σήμερα έφυγα από το σπίτι και νόμισα πως ξέχασα να πάρω το κινητό.  Πανικός.  Χαμός.  Ανασφάλεια.  Και σκέψου ότι ανήκω στη γενιά που δεν μεγάλωσε με τα κινητά, αλλά αυτά μπήκαν στη ζωή μας στα "early twenty" μας!

Αλήθεια, πως ζούσαμε στην Π.Κ.Ε.???

Α. Βραδυνές Εξόδοι
Παρασκευή την ώρα που σχολάναμε:
"Ρε, θα βγκούμε έξω πόψε?".
"Standard!"
"Στο τοιχούι στις 9.00?"
"Έγινε".
Και έτσι απλά βρισκόμαστε η παρέα στο "τοιχούι" και ξεκινούσε η βραδιά μας.  Ούτε τηλέφωνα πριν, ούτε τηλέφωνα μετά του τύπου, "έλα ήρτα, που είσαι?".
Αν θα έρκουνταν να μας πιάσουν οι γονιοί μας επαρκάραν στο σημείο που μας αφήσαν και μας περίμεναν.  Έτσι τζιαι ετόλμάς τζιαι εν ήσουν στην ώρα σου, κάθε λεπτό που περνούσε φορτώναν, και όσο πιο μεγάλη η καθυστέρηση, τόσο πιο πολλά που "την μούττη σου εβγάλλαν τη νύχτα."

Β. Σάββατο Απόγευμα
Χτυπούσε το τηλέφωνο στο σπίτι κατά τις 11:00 το πρωί.
"Έλα, το δείλις Πικαττίλυ?"
"Καλό! Στες 4:00?"
"Ναι".
Στις 4.00 είμασταν στο ραντεβού, καθόμασταν τζιαμαί που είναι τα σκαλία του Ζήνα Πάλλας και περνούσαμε το απόγευμα.

Γ. Φοιτητές
Κατά τη διάρκεια των φοιτικών χρόνων, με θυμούμαι με την τηλεκάρτα (WTF??).  Κανονίζαμε τα ραντεβού μας και πάλι μια χαρά τα καταφέρναμε και βρισκόμασταν.

Δ. Διακοπές
Στις διακοπές, είτε σαν μαθητές, είτε σαν φοιτητές, είμασταν χωρίς κινητά, οι γονιοί μας δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μας, εκτός εάν συγκινούμασταν εμείς να τους τηλεφωνήσουμε και "όλα καλά".  Με την παρέα πάλι μια χαρά συντονιζόμασταν και βρισκόμασταν, ούτε χανόμασταν ούτε τίποτα.

Ενώ σήμερα με τα κινητά, επειδή έχεις "πρόσβαση" στους δικούς σου ανθρώπους ανα πάσα στιγμή, έτσι και τους γυρέψεις και δεν σε καλέσουν πίσω εντός της ημέρας, ππεε...., ξεκινούν σενάρια για αγρίους.

Το πιο καλό τότε με τα σταθερά και μόνο, ήταν το ότι μπορούσες να χαθείς.  Κτυπούσε το σταθερό δεν το σήκωνες και τελείωνε εκεί το θέμα.  Τώρα, δεν έχουμε καμία δικαιολογία.  Και να μη σηκώσουμε το κινητό, ξέρουμε ποιος μας πήρε.  Είναι δύσκολο να αποφύγουμε κόσμο, αλλά και να μας αποφύγουν....

Και το πιο σημαντικό, τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε κινητό να ψάξει ο γκόμενος/γκόμενα σου.  Ξέρετε πόσους γάμους/σχέσεις κατάστρεψαν τα κινητά????

Clyde

Κατάντια

Αυτές τις μέρες νοίωθω ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν.  Αρνούμαι να πιστέψω ότι τα όσα συμβαίνουν είναι πραγματικότητα.  Από τη μια το τριπλό φονικό στην Πάφο, από την άλλη το "γκακστερικό" χτύπημα στη Λευκωσία, λίγο η κρίση, λίγο η παράκρουση βρίσκομαι σε κατάσταση αμόκ.  Ειλικρινά διερωτάμαι, αυτή είναι η κοινωνία μας?  Αυτοί είμαστε εμείς τελικά??  Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά?? Μα πολύ απλά γιατί τα επιτρέπουμε να συμβούν.  Γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως υποδομή.  Γιατί ως κοινωνία είμαστε κούφιοι και ψεύτικοι και ασχολούμαστε μόνο με τη βιτρίνα.  Ποτέ δε κάναμε τον κόπο να δούμε την πραγματική εικόνα.  Επιμένω ότι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί εμείς τα προκαλούμε, γιατί εμείς ανεχόμαστε στάσεις και καταστάσεις που οδηγούν σε μονοδρόμους και αδιέξοδα.  Κάποια ερωτήματα, απλά και λογικά που με απασχολούν αυτές τις μέρες:

• Αν η κοπέλα (η έγκυος που δολοφόνησαν στην Πάφο), πήγαινε στην αστυνομία και έλεγε ότι φοβάται για τη ζωή της ή ότι απειλείται από τον σύντροφό της, τι θα έκανε η αστυνομία??  Θα έκανε κανείς τον κόπο να ασχοληθεί μαζί της?  Πως θα μπορούσε να προστατευθεί??

• Πού είναι τα "καταφύγια" μας για τις κακοποιημένες γυναίκες?? Ποιές είναι ακριβώς οι πρόνοιες του κράτους?

• Το καλοκαίρι θυμάμαι άκουσα μια είδηση για ένα κοριτσάκι το οποίο έπεσε από το μπαλκόνι της πολυκατοικίας όπου έμενε και σκοτώθηκε.  Ήταν μόνη της στο σπίτι γιατί οι γονείς της ήταν δουλειά.  Προφανώς δεν είχε παππούδες και γιαγιάδες να την προσέχουνε, οι γονείς δεν είχανε λεφτά για καλοκαιρινό σχολείο, αλλά έπρεπε να πάνε δουλειά.  Σαν και αυτό το παιδί πόσα άλλα δε μένουνε μόνα τους στο σπίτι γιατί οι γονείς πρέπει να δουλέψουνε?? Πού είναι οι κρατικές υποδομές??? Νοκ, νοκ, νοιάζεται κανείς???????

• Στις ειδήσεις ακούμε καθημερινά είτε για ληστείες, είτε για εμπρησμούς, ενίοτε και για φόνους.  Εκτός τραγικά ελαχίστων περιπτώσεων, δεν έχω ακούσει για καμία σύλληψη ή για διαλεύκανση κάποιας υπόθεσης.  Τι κάνει η αστυνομία μας??????? Αν δεν μπορούν, μήπως είναι καιρός το κράτος να καταλάβει ότι εκτός από όσους τελειώνουν την αστυνομική ακαδημία, καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσει και επαγγελματίες, άτομα σπουδασμένα και πιο καταρτισμένα??

• Όταν ένα ζευγάρι έχει συνολικό εισόδημα 2.000 Ευρώ το μήνα πως θα ζήσουν?? Πως θα κάνουν οικογένεια? Ή ακόμα χειρότερα σε περίπτωση που έχουν παιδιά πως θα τα ζήσουν?  Όταν το μωρό πει "παπά πεινώ" και το ψυγείο είναι άδειο τι πρέπει να κάνει ο "παπάς"???

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα με βασανίζουν αυτές τις μέρες.  Και όσο γυρίζω μέσα στο μυαλό μου τα όσα ζούμε και τα όσα μας περιμένουν, δεν μπορώ να πω ότι διακατέχομαι από κύμματα αιδιοδοξίας.  Πολύ φοβάμαι ότι μαζί με την κρίση θα έρθει και η σήψη...

Clyde

Κατηγορίες Ανθρώπων

Σήμερα θα μιλήσουμε για σπαστικές κατηγορίες ανθρώπων.  Είναι όλοι αυτοί που κυκλοφορούν ανάμεσά μας καθημερινά και πραγματικά όσο, μα όσο και να προσπαθώ i cannot get along with them!

Α. ΤΑ ΤΣΙΒΙΤZΙΑ

Τα τσιβίτzια είναι η μια κοινωνική τάξη την οποία προσωπικά απεχθάνομαι. 
Ποιοί είναι τα τσιβίτζια?

Τα τσιβίτζια είναι αυτοί που θα έρθουν σπίτι σου το πρωί για καφέ και θα φύγουν το βράδυ, αφού βεβαίως πρώτα τους ταίσεις πρόγευμα, μεσημεριανό, απογευματινό και βραδυνό.

Τα τσιβίτζια είναι αυτοί που δεν θα ντραπούν και θα σε πάρουν τηλέφωνο στη δουλεία και θα σου ζητήσουν να κάνεις εξυπηρέτηση σε αυτούς, στη γυναίκα τους, στην αδερφή τους, στον αδερφό τους, στη μάνα τους, στον τζύρη τους, στον θείο τους, στη θεία τους, στην ξαδέρφη τους, στη γειτόνισσά τους και σε όποιον φανταστείς, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση.

Τα τσιβίτζια είναι αυτοί που θα σε δουν στην καφετέρια, θα έρθουν να κάτσουν μαζί σου, ακάλεστοι εννοείται, θα σε πρήξουν και θα τους τζιεράσεις τζιαι τον καφέ.

Τα τσιβίτσια είναι αυτοί, που ενώ εσύ έχεις πάει παραλία από το χάραμα για να βρέις κρεβατάκι, θα έρθουν ενώ όλα τα κρεβατάκια είναι όλα κρατημένα, θα κάμουν κατάληψη στο ένα δικό σου κρεβατάκι και δεν θα ταράσσουν να φύουν.  Ενοείται τζιέρασμα φραπέ, σάντουιτς κλπ.

Τα τσιβίτσια είναι αυτοί που όπου και να σε δουν σου φορτώνονται, εν ταράσσουν να φύουν (τους είναι αδιάφορο το γεγονός ότι δεν τους κάλεσες) και σε αναγκάζουν να τους ταίζεις - ποτίζεις.

Καταλάβατε βεβαίως ότι τα τσιβίτζια δουλειά έχουν να σου πίνουν το γαίμα.


Β. ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Οι παράγοντες είναι ηλίθιοι, προσωπική μου άποψη βέβαια, αλλά είναι ηλίθιοι.

Οι παράγοντες είναι αυτοί που για ό,τι θέμα τζιαι να μιλήσεις ξέρουν τα πάντα.

Οι παράγοντες είναι αυτοί που όταν βγκούν έξω αντί να κάτσουν με την παρέα τους, φακκούν γυρούς μες την μπυραρία/κλαμπ/εστιατόριο τζιαι σιερετούν κόσμο, που νομίζουν ότι είναι φίλοι τους.  Τζιαι σσιέρουνται ότι "ξέρουν" κόσμο.

Οι παράγοντες είναι αυτοί που όταν συμβεί κάτι, όπουδήποτε (γειτονιά, δουλειά, δρόμο, καφετέρια), πάντα βουρούν πρώτοι για να δουν τι έγινε τζιαι δεν έσσει τσιανς να μεν πουν το μακρύ τζιαι το κοντό τους.


Γ. ΟΙ ΑΝΥΠΟΘΕΤΕΣ

Οι ανυπόθετες είναι κάτι τύπισσες over 30 and single.  Τζιαι είναι single όχι γιατί είναι άσχημες, αλλά το αντίθετο.  Τζιαι επειδή είναι ωραιές, κανένας δεν είναι πολλά καλός για λλόου τους.  Νομίζουν ότι είναι τόσο σπέσιαλ γκόμενες που όποιος γκόμενος εν μαζί τους πελλανίσκει τζιαι κάτι παθαίνει μαζί τους. Την είδαν τζιαι λίον Σαμάνθα από το sex and the city τζιαι διούν του τζιαι αφταίνει.
Είναι πολύ εύκολο να τις εντοπίσεις.  Είναι ντυμένες στην τρίχα, περιφέρονται πάντα μεθυσμένες και φτιαγμένες, το παίζουν κουλ και άνετες και ψάχνουν ποιόν θα συνάξουν για τη νύχτα.
Ένα πρωί θα ξυπνήσουν μόνες τους, θα είναι πλέον over 40ς και θα διερωτούνται πως κατέληξαν έτσι.


Δ. ΟΙ ΑΝΥΠΟΘΕΤΟΙ

Οι ανυπόθετοι είναι και αυτοί πάνω από τριάντα.  Δεν έχουν κάνει τίποτα στη ζωή τους και ξέρεις πως ούτε πρόκειται να κάνουν.  Νομίζουν όμως ότι είναι πολυτάλαντοι και ότι η ζωή τους χρωστά πολλά ακόμα.  Κάθονται και περιμένουν κάποιον να ανακαλύψει τα πολύπλευρα ταλέντα τους και να κάνουν την καλή.  Εντωμεταξύ μεγαλώνουν και περιμένοντας κάτι να συμβεί χάνουν όλα αυτά που συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν αν είχαν το νού τους.


Ε.  ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΟΛΗ ΜΕΡΑ

Βαρκούμαι τους, βαρκούμαι τους, βαρκούμαι τους πολλά.

Είναι αυτοί που όλη μέρα ξιτιμάζουν την Κύπρο τζιαι τους Κυπραίους (άσχετο αν κάμνουν ΟΥΛΛΑ τζείνα που κατηγορούν).  Ρε παρέες να σας πω κάτι:

"Αν έχετε τα  αρ$%^&ια σηκωστείτε τζια πάτε να ζήσετε έξω αφού εν αντέχετε δαμέσα. Διαφορετικά σταματήστε να μας πρήζετε.  Εν λαλώ ότι είναι όλα καλά εδώ, αλλά όταν θέλεις και τόπους έχει να πάεις και κόσμο να μιλήσεις έχει και τρόπους να περάσεις καλά έχει. Να χαρείτε παρετάτε να μας πρήζετε για την Κύπρο, τους Κυπραίους τζιαι τις Κυπραίες. Καταντήσατε γραφικοί, προβλέψιμοι και βαρετοί."

To be continued...

Clyde

Η ΚΡΙΣΗ

Άτιμη κρίση!! Δεν θα σε αφήσουμε να κερδίσεις.

Ο Clyde θα σας δώσει μικρές, πρακτικές καθημερινές συμβουλές για να ανταπεξέλθετε στα δύσκολα.

Σήμερα θα μιλήσουμε για τις βραδυνές εξόδους.

Είναι Σάββατο βράδυ και θέλετε να βγάλετε το έτερον σας ήμυσι έξω.  Δεν βαστάτε μπακίρα... Νέβερ μάιντ.  Σας έχω τη λύση.  Λουθείτε, ντυθείτε, σαστείτε τζιαι πάτε στο Χίλτον.  Σάββατο νύχτα σίγουρα ένα γάμο, θα τον έχει.  Μπείτε μέσα, κάνετε μια θερμή χειραψία με το ζευγάρι, πάρτε το ποτό σας και φόρτσα στα καναπεδάκια. Τι άλλο θέλετε?  Μούχτην φαί και ποτό, θα έχει μουσική, θα δείτε κόσμο, σόρρυ πείτε μου τις διαφορές από το απεριτίβο και τα λοιπά τρέντυ χοτ σποτ.

Δεν σας άρεσε η πιο πάνω λύση?? Είστε πιο κουλτουριάριδες, πιο εναλλακτικοί να το πούμε.  Νο πρόπλεμ.  Και πάλι σας έχω τη λύση. 

Λοιπόν, λουθείτε, ντυθείτε σαστείτε και πάτε σε όπενινγκ έκθεσης τέχνης.  Θα έχει σίγουρα κρασί και κανένα τσίμπιμα, θα δείτε τα έργα, θα δείτε και κόσμο.

Και πάλιν είστε παραπονούμενοι.  Θέλετε ξενύχτι? Θέλετε τιριτάχτα?? Θέλετε μουσικές, θέλετε πίστες να κουνήσετε τα θεσπέσια κορμιά σας???  Είμαι ο άνθρωπός σας.  Λουθείτε, ντυθείτε, σαστείτε και ολοταχώς στον Τρίκκη.  Και θα φάτε, και θα πιείτε, και κόσμο θα δείτε, και θα χορέψετε και θα ξενυχτήσετε.  Αυτή η επιλογή παίζει και όταν θέλετε πχ να γιορτάσετε τα γενέθλιά σας και δεν έχετε λεφτά να βγάλετε έξω την παρέα σας.  Και μην μου αγχώνεστε καθόλου.  Πάνω στο τσακίρ κέφι, πάτε στη νύφη και πέστε της "Α, ρε Κούλλα μου δεν το πιστεύω ότι παντρεύεσαι την ίδια μέρα που έχω τα γενέθλια μου", τζιαι κουρτίστε την να πιρκολίσει κανένα κεράκι πάνω στη γαμήλια τούρτα.  Αυτά και αν θα είναι γενέθλια που δεν θα ξεχάστε ποτέ.

Νομίζω πως για τις βραδυνές σας εξόδους σας κάλυψα.

Πλάκα πλάκα ταπράγματα δεν είναι καλά και το ξέρουμε όλοι.  Πότε όμως πρέπει να ανησυχήσουμε πραγματικά??? Τα σημεία των καιρών, τα γεγονότα τα οποία θα μας δείξουν ότι δεν πάει άλλο και πρέπει να μεταναστεύσουμε ασαπ είναι όταν:

1. Η secretary σου δεν αγοράσει με τον 13ο μισθό της Louis Vouitton
2. Αντί να φωτογραφίζονται στα σούσι μπαρ η Μάρα, η Σασα και το κακό συναπάντημα φωτογραφίζονται στα σουβλιτζίδικα
3.  Στα πάρτυ που είσαστε καλεσμένοι αντί για τα κλασσικά πλάττερ με τυρί και κρασί, έχει πίτσες 1+1 τζιαι ζιβάνα Loel 

Αλλά φίλοι μου το πιο ΣΟΒΑΡΟ από όλα είναι:
NA Δούμε την Τσίγκη να φορεί Zara

Clyde